Μία 56-χρονη γυναίκα από την Ελλάδα με ιστορικό στη νόσο Takayasu (διαγνώστηκε το 1990) εισήχθη τον Νοέμβριο του 2002 στη μονάδα μας λόγω πυρετού , ο οποίος άρχισε τον Απρίλιο του 2002. Είχε διαγνωσθεί σε άλλο νοσοκομείο λοίμωξη στο αορτομηριαίο μόσχευμα στον Ιούνιο του 2002. Μόνο μία απ’ τις πολλές καλλιέργειες αίματος που πραγματοποιήθηκαν στο προηγούμενο νοσοκομείο, ανέπτυξε στέλεχος του βακτηριδίου Staphylococcus epidermidis. Έλαβε παρατεταμένες δόσεις αντιβιοτικών, συμπεριλαμβανομένων βανκομυκίνη, λινεζολίδη και ριφαμπικίνη. Επιπλέον, δόθηκαν αντιβιοτικά β-λακτάμης με κάλυψη ενάντια στους Gram-αρνητικούς οργανισμούς, εξαιτίας της πιθανότητα ότι ο απομονωμένος μικροοργανισμός (Staphylococcus epidermidis) ήταν μία πρόσμειξη. Ο πυρετός της υποτροπίασε και εισήχθη στη μονάδα μας για διαχείριση.

Το προηγούμενο ιατρικό και χειρουργικό ιστορικό της ήταν πλούσια: ρευματικός πυρετός (1959), πρόωρος τοκετός και προεκλαμψία (1970), εξωμήτρια κύηση (1972), καισαρική τομή (1982), ειλεός λεπτού εντέρου οφειλόμενος σε συμφύσεις (1982), διμερές αορτοκαρωτιδιαίο και αορτομηριαίο bypass (1992), όπου και τα δύο αποδίδονται σε αρτιρίτιδα του Takayasu. Επίσης, οζώδες ερύθημα (1992), σκωληκοειδεκτομή (1992), ίκτερος που οφείλεται σε λοίμωξη από τον ιό της ηπατίτιδας Β (οροαρνητικές κατά τη στιγμή της παρουσίασης), επεμβάσεις για ανευρύσματα μηριαίας αρτηρίας (1994, 1995, 1997, 2001), χολοκυστεκτομή (1995) και bypass του κύριου στελέχους της στεφανιαίας αρτηρίας χρησιμοποιώντας την εσωτερική μαστική αρτηρία (1999).

Η φυσική εξέταση κατά την εισαγωγή έδειξε θερμοκρασία 37,5 βαθμούς Κελσίου. Υπήρχαν σημάδια από προηγούμενες επεμβάσεις. Ένα φύσημα ακουγόταν πάνω από την αριστερή καρωτίδα και τις μηριαίες αρτηρίες της. Η δεξιά κερκιδική αρτηρία δεν ήταν ψηλαφητή. Ο εργαστηριακός έλεγχος κατά την εισαγωγή έδειξε ταχύτητα καθίζησης ερυθρών (ΤΚΕ) 60 mm/1st hour (φυσιολογική < 10> και C-αντιδρώσα πρωτεΐνη (CRP) 2 mg/dl (φυσιολογικό <0,5). Ένα ηλεκτροκαρδιογράφημα έδειξε αντιστροφή Τ κύματος στις απαγωγές V1 και V2. Μία μαγνητική τομογραφία (MRI) της περιοχής του αορτομηριαίου μοσχεύματος πρότεινε μιας ενεργούς φλεγμονής του μοσχεύματος και της γύρω περιοχής, καθώς και συμφύσεις του τρίτου (οπισθοπεριτοναϊκή) τμήματος του δωδεκαδακτύλου με την κοιλιακή αορτή.

Η ασθενής έλαβε θεραπεία με iv trimethoprim/sulphomethoxazole (80/400 mg) κάθε 12 ώρες, iv chloramphenicol 1gr κάθε 6 ώρες, iv quinupristin/dalfopristin 500 mg κάθε 8 ώρες, sc enoxaparin 60 mg κάθε μέρα, ρανιτιδίνη 150 mg κάθε 12 ώρες, ακετυλοσαλικυλικό οξύ 100 mg μια φορά ημερησίως, ατορβαστατίνης 20 mg μια φορά ημερησίως , μονονιτρικό ισοσορβίδιο 60 mg μια φορά ημερησίως, και μετοπρολόλη 50 mg κάθε 12 ώρες. Οι δείκτες λοίμωξης του εργαστηρίου βελτιώθηκαν και ο πυρετός σταμάτησε. Παρόλα αυτά, η μόλυνση του αορτομηριαίου μοσχεύματος παρουσίασε αντίσταση στη θεραπεία.

Ποια είναι η σωστή διαχείριση;

Διαβάστε τη διάγνωση